Το όνειρo όλων μας είναι να περάσουμε τις γιορτές στο σπίτι. Να γνωριστούμε και με άλλα σαν κι εμάς –κλασικό meeting point ο χώρος κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Να τα λέμε για μέρες –αν θέλει κάποιο μπαταρίες, αν έχει τηλεχειριστήριο, από ποιο μαγαζί ήρθε, να, τέτοια, small talk.
Και την ώρα της ανταλλαγής των δώρων, την ώρα της αποκάλυψης, όπως λέμε μεταξύ μας, με σκισμένα και πεταμένα πια κουτιά και χαρτιά, να δείξουμε ποιοι πραγματικά είμαστε! Οι πρωταγωνιστές των Χριστουγέννων, η προσδοκία των γιορτών προσωποποιημένη: τα δώρα!
Η αρχή του ταξιδιού
Στην αρχή όλα πήγαιναν καλά. Με διάλεξαν με πολλή προσοχή, με τύλιξαν σε χαρτί με γήινες αποχρώσεις που ταίριαζαν με το κουτί μου.
Με έβαλαν σε μεγάλη σακούλα, υπέροχη μεταχείριση. Αυτή που μου έπρεπε βέβαια, γιατί κι εγώ είμαι ι δ α ν ι κ ό δώρο, κελεπούρι, ευκαιρία. Και μαζί με πολλά άλλα πακέτα -κανένα τόσο ωραίο όσο εγώ, φυσικά- μας έβαλαν στο όχημα. Εμένα ο Μπιλ με πρόσεξε πάρα πολύ. Τι ποιος Μπιλ. Ο man της υπόθεσης. Ο οδηγός, ο ήρωας με το κόκκινο…ε… βουργουνδί παντελόνι και τη μαύρη ζώνη. Μάκρυνε λίγο και το άσπρο μαλλί και πολύ του πάει, λίγο το μουστάκι-μουσάκι με χαλάει αλλά οκ, δικό του θέμα.
Και ξεκινήσαμε.
Το μπαμ
Στην αρχή δεν καταλάβαμε ακριβώς τι είχε γίνει. Ακούσαμε το μπαμ, νιώσαμε ένα ταρακούνημα. Μα ο Μπιλ οδηγεί προσεκτικά, τι είχε συμβεί;! Επικράτησε πανδαιμόνιο. Ένα επιτραπέζιο έστειλε όλα τα πιόνια του στη φυλακή (περνώντας πρώτα από τον σταθμό Λαρίσης). Το μπλοκ τα έβαλε με τους μαρκαδόρους του που το μουτζούρωσαν. Μία κούκλα μωρό τα έκανε πάνω της. Οι μαγνήτες γύρισαν τους πόλους τους και έσπρωχναν ο ένας τον άλλο μακριά. Στο ποδοσφαιράκι όλοι οι παίκτες ζητούσαν πέναλτι.
Το ντόμινο χωρίστηκε σε μονά και ζυγά, το ζάρι έψαχνε το ταίρι του για να φέρουν ντόρτια. Οι κάρτες υπερατού τσακώνονταν με τους βώλους και το viewmaster για το ποιο είναι πιο vintage. Μια πιτζάμα μέσα στη σακούλα της έπεσε για ύπνο μουτρωμένη (και χωρίς τη μάσκα για τα μάτια), ένας μάλλινος σκούφος τραβούσε το μαλλί του κι έψαχνε τα γάντια του. Σε ένα σπιτάκι ο σύρτης της πόρτας προσπαθούσε να ανοίξει ανάποδα. Η ατζέντα ταρακουνήθηκε τόσο που ανακατεύτηκαν οι σελίδες της και ξεκινούσε από τον Ιούλιο. Και, το αποκορύφωμα, το iPod άρχισε να παίζει David Bowie. Εγώ ήθελα να φωνάξω, τι Starman, παιδιά, είναι παραμονή Πρωτοχρονιάς και είμαστε ακινητοποιημένοι στην Κηφισίας!
Κράτησα με κόπο την ψυχραιμία μου και περίμενα τι θα κάνει ο Μπιλ. Δεν μπορεί, ο Μπιλ κάνει πάντα σωστές επιλογές – απόδειξη το ότι διάλεξε εμένα (μετριοφροσύνη, αχ, μην ασχολείστε μαζί μου όλη την ώρα). Κάτι θα έχει προβλέψει και για μια τέτοια κατάσταση.
Δώρο άδωρο
Ο Μπιλ βγήκε έξω να δει τι είχε συμβεί. Ο από πίσω μας είχε πέσει πάνω μας. Όχι μεγάλη ζημιά αλλά αρκετή για να χάσουμε χρόνο. Κι έπρεπε να πάμε σε τόσα σπίτια! Πότε θα προλάβουμε; Άρχισα να αγχώνομαι, έχω μεγαλώσει με γαλλικά και πιάνο, δεν επιτρέπεται να αργούμε στα ραντεβού μας!
Έλα, ξεκάθαρα είναι τα πράγματα, πάρτε τηλέφωνο στην Hellas Direct να τελειώνουμε! Βγάλτε φωτογραφίες με τα κινητά σας, στείλτε τες στην ασφαλιστική να ανοίξει ο φάκελος την ίδια στιγμή. Πάνω από τις μισές ζημιές της κλείνουν σε 24 ώρες, έτσι κι εμείς! Πάμε να φύγουμε, έχω γείρει άτσαλα και φοβάμαι μην τσαλακωθεί το περιτύλιγμά μου! Νιώθω αμήχανα, σαν να φοράω μαύρα παπούτσια με καφέ ζώνη, χάνω τον εαυτό μου!
Ο Μπιλ πιάνει το κινητό του, παίρνει τηλέφωνο, η αγωνία μου κορυφώνεται. «Πρέπει να περιμένουμε», τον ακούω να λέει, σχεδόν καταρρέω. Όχι, αγάπη μου, εγώ έχω συνηθίσει να με περιμένουν, όχι να περιμένω!
Στην αναμονή
Η ώρα περνά, τα παιχνίδια ησύχασαν. Μόνο ο τάρανδος με την κόκκινη μύτη υποστηρίζει πως τον λένε Ρούντολφ, ας τον λένε και Ναβουχοδονόσορα, εγώ θέλω απλώς να φύγουμε! Σε λίγο αλλάζει η χρονιά, είμαι έτοιμο να σκορπίσω τη λάμψη μου κι αντί να με κρατάει κάποιο παιδί στα χέρια του ήδη, έχω κολλήσει σε ένα μικροτρακάρισμα με κάτι γρατζουνιές.
Σε αυτά, παιδιά, κάνουμε δήλωση τηλεφωνικώς και φεύγουμε, όλα εγώ πια; Σε εννιά στα δέκα τέτοια μικροατυχήματα δεν χρειάζεται γερανός, μικροζημιές είναι. Η γραμμή για ζημιές της Hellas Direct λειτουργεί 24/7. Ναι, και παραμονή Πρωτοχρονιάς. Η τηλεφωνική καταγραφή ατυχήματος παίρνει μόνο μερικά λεπτά, μπορείς να πας συνεργείο ακόμα και την ίδια μέρα- αν όχι την ίδια ώρα! Έχουν το ρεκόρ στην πιο γρήγορη έγκριση για συνεργείο, μόλις 9 λεπτά! Κι εμείς είμαστε εδώ, χρονιάρες μέρες, και περιμένουμε τι;
Πρωτοχρονιά στο συνεργείο
Τι κι αν έφτασε ο άνθρωπος στο φεγγάρι, τι κι αν ετοιμάζεται τώρα να ξαναπάει, εμείς κάτσαμε, για μερικές γρατζουνιές, να περιμένουμε με τις ώρες στον δρόμο. Ήρθε και η φροντίδα ατυχήματος, τη δήλωση, λέει, θα την έχουμε την άλλη εβδομάδα επειδή να, αργίες και Σαββατοκύριακο και Πρωτοχρονιά και Φώτα και δεν ξέρω πια. Ίσως τη φέρνει ταχυδρομικό περιστέρι, αυτοκρατορικός πιγκουίνος, κάποιο αποδημητικό πουλί. Κουτσή χελώνα από την Κίνα.
Μας πήγαν στο συνεργείο, που είναι ωραίο άμα είσαι αυτοκίνητο (ή έλκηθρο) αλλά καθόλου ωραίο αν είσαι δώρο.
Μετά τη δήλωση θα περιμένουμε τον πραγματογνώμονα. Και να αποδεχθεί η άλλη ασφαλιστική την ευθύνη. Πόσες μέρες θα πάρει, κανείς δεν μας λέει. Θέλω να φωνάξω: Είμαι δώρο, κάποιος με περιμένει!
Ο Μπιλ μάς κοιτά σκεφτικός. Να προλάβουμε, λέει. Έχουμε να πάμε σε τόσα σπίτια. Σε λίγο αλλάζει ο χρόνος. Άσε, Μπιλ, καλά κρασιά τώρα. Πάρε και φακέλους και επταήμερες προθεσμίες και δεν ξέρω εγώ τι. Πρωτοχρονιά στο συνεργείο θα κάνουμε. Φρόντισες για τα δώρα όλων και ξέχασες τον εαυτό σου. Hellas Direct στο εξής.
Από τα γύρω σπίτια μετρούν αντίστροφα. 5, 4, 3, 2 ,1. Καλή χρονιά (έστω, από το συνεργείο)! Και του χρόνου καλύτερα!
